Gdy organizm jest zanieczyszczony metalami ciężkimi

Dbasz o siebie, zdrowo się odżywiasz, regularnie ćwiczysz, ale wcale nie czujesz się najlepiej. Często skarżysz się na przemęczenie, masz problemy z trawieniem, dopada cię depresja. Takie objawy mogą być sygnałem, że poziom metali ciężkich w twoim organizmie został przekroczony.

Oddychamy skażonym powietrzem, w którym unoszą się toksyczne pyły. Opadają one do wody, którą pijemy i ziemi i w której rosną rośliny, będące naszym pożywieniem. Zanieczyszczona jest pasza, którą karmi się zwierzęta. Metale ciężkie nie tylko same w sobie są toksyczne, ale kumulują się w naszym organizmie. Atakują przede wszystkim wątrobę i nerki, ale ich obecność stwierdza się w układzie krwionośnym i sercowo – naczyniowym, uszkadzają układ nerwowy. Gdy poziom metalu w danym organizmie osiągnie lub przekroczy dawkę progową – mogą działać kancerogennie.

Organizm niektórych osób jest w stanie sam uporać się z metalami ciężkimi – inni mają tendencję do ich gromadzenia. Często nie zdajemy sobie sprawy, że trapiące nas dolegliwości mają związek z toksycznymi metalami ciężkimi.

Niebezpieczne związki

Najbardziej toksyczne metale ciężkie to: arsen, ołów, rtęć i kadm. Arsen jest uwalniany w procesie wytapiania miedzi, cynku i ołowiu, a także przy produkcji chemikaliów i szkła. Ale nie tylko. Znajdziemy go w środkach owadobójczych, a nawet w karmie dla kurcząt. Ołów wciąż jest stosowany w produkcji farb do malowania, amunicji, instalacji hydraulicznych, dodatków do paliw. Rtęć występuje w spalinach, przy wytwarzaniu i składowaniu baterii, lamp, przy produkcji i stosowaniu niektórych środków ochrony roślin oraz spalaniu odpadów. Niegdyś popularne były plomby amalgamatowe i wiele osób nadal ma takie wypełnienia. Jedno z badań przeprowadzone w Norwegii wykazało, że niemal połowa osób mających plomby z amalgamatu cierpiało na ciężką depresję. Usunięcie rtęciowych wypełnień przyniosło poprawę u 70 proc. Inny toksyczny metal: kadm do środowiska trafia z zakładów przemysłowych, z pyłami, ściekami oraz wodami kopalnianymi rud metali kolorowych, głównie cynkowych. Kadm znajduje się też w dymie papierosowym. Szczególnie wysokie stężenie metali ciężkich obserwuje się w produktach powszechnie uważanych za zdrowe jak ryby (szczególnie łosoś i tuńczyk), brązowym ryżu, kakao i warzywach korzeniowych.

Metale ciężkie toksyczne dla zdrowia

Problem toksyczności metali ciężkich i ich wpływu na zdrowie staje się coraz częściej podnoszony przez naukowców i lekarzy. Metale mogą wywołać natychmiastowe ostre zatrucia lub stany przewlekłe. O ile ostre zatrucie metalami ciężkimi jest łatwe do rozpoznania, to w przypadku długotrwałego działania tych pierwiastków nastręcza ono dużo więcej trudności. Wynika to z faktu, że zazwyczaj większości dolegliwości nie łączymy z zanieczyszczeniem metalami ciężkimi. Oto niektóre objawy, na które warto zwrócić uwagę i które mogą mieć z tym związek:

• Przewlekłe złe samopoczucie, co oznacza częste ogólne uczucie zmęczenia, choroby i dyskomfortu

• Przewlekły ból, głównie w ścięgnach, w mięśniach lub tkankach miękkich ciała

• Brak koncentracji, zapominanie, rozkojarzenie

• Problemy z trawieniem, takie jak zaparcie, wzdęcia, gaz, biegunka, zgaga lub niestrawność

• Zawroty głowy

• Migreny lub bóle głowy

• Wahania nastroju

• Zaburzenia widzenia

• Depresja lub lęk

• Zaburzenia układu nerwowego, w tym drętwienie, mrowienie, pieczenie lub paraliż kończyn

Jak zmniejszyć szkodliwe skutki narażenia na zanieczyszczenie metalami ciężkimi?

We współczesnym świecie nie jesteśmy w stanie uniknąć zanieczyszczenia toksynami, takimi jak metale ciężkie. Istnieje jednak wiele sposobów, dzięki którym można wyeliminować lub zmniejszyć szkodliwe skutki. Należy do nich m. in. dieta złożona z naturalnych i nieprzetworzonych produktów, bogata w przeciwutleniacze i witaminy takie jak C, E i D, które w pewnym stopniu utrudniają przyswajalność niekorzytnych dla zdrowia pierwiastków. Najbardziej skuteczną metodą usuwania metali ciężkich jest chelatacja. Stosuje się ją zarówno w sytuacji ostrego zatrucia jak i długotrwałej ekspozycji na działanie tych niebezpiecznych związków. Chelatację warto stosować zarówno profilaktycznie jak i leczniczo.